چند روز پس از زمینلرزه ۶ ریشتری در شرق افغانستان که بیش از دو هزار و دوصد کشته برجای گذاشت، زنان و دختران به دلیل نبود امدادرسانان زن، از دریافت کمکهای فوری محروم ماندند. به گزارش نیویورک تایمز، در برخی مناطق به دلیل محدودیتهای طالبان، زنان زخمی بدون درمان رها شدند و امدادگران مرد از تماس با آنان خودداری کردند. بیبی عایشه، دختر ۱۹ ساله، گفته است: «ما را در گوشهای جمع کردند و فراموش نمودند. هیچکسی نزدیک نشد یا نپرسید چه نیازی داریم.» شاهدان نیز تأیید کردهاند که به دلیل ممنوعیت تماس، بسیاری از زنان زخمی زیر آوار جان دادند. خبرنگار نیویورک تایمز در منطقه کنر هیچ کارمند زن در تیمهای امدادی یا شفاخانه ها ندیده است. تهذیبالله مهذب، داوطلب محلی، گفته است زنان «نامرئی» بودند و تنها وقتی خویشاوند مرد موجود نبود، با گرفتن از لباس از زیر آوار بیرون کشیده میشدند. کمبود کارکنان صحی زن در مناطق آسیبدیده از سوی طالبان تأیید شده است. سازمانهای امدادی این وضعیت را نمونهای از تبعیض دوگانه علیه زنان میدانند؛ زنانی که هم قربانی فاجعه طبیعی و هم محدودیتهای اجتماعیاند. افغانستان با کمبود شدید کارمندان زن در بخش صحت مواجه است. با این حال، طالبان سال گذشته ثبتنام زنان در آموزشهای طبی را ممنوع کردند. اکنون نیز دختران از رفتن به مکتب پس از صنف ششم و زنان از بسیاری مشاغل منع شدهاند. با ادامۀ ممنوعیت آموزش دختران و محدودیتهای کاری برای زنان، آینده افغانستان در نبود قشر تحصیلکرده زن به فاجعهای بزرگ برای زنان مبدل خواهد شد. در حالیکه زنان نیازمند حمایت عملیاند، شماری از کشورها به جای فشار و پشتیبانی جدی از مردم افغانستان به خصوص زنان، در پی تعامل با طالبان هستند.
