در هرات، شماری از دختران با وجود محدودیتهای زندگی و فشارهای روزافزون، به هنر تذهیب روی آوردهاند. آنها با زبان رنگ و قلم سخن میگویند و زیر سایه این هنر، برای آینده خود امید و آرامش میجویند. به گفته این دختران، هنر تذهیب برایشان پناهگاهی امن شده است که در برابر محدودیتها بتوانند خلاقیت و زیبایی را تجربه کنند و امیدهای خود را زنده نگه دارند. آنها میگویند خطوط نازک و ترکیبهای رنگی تذهیب نه تنها بازتاب احساسات قلبیشان است، بلکه بیانگر آن است که به دلیل محدودیتها قادر به گفتن آن نیستند. هنر تذهیب در فرهنگ اسلامی سابقهای دیرینه دارد و در افغانستان، ریشههای آن به دوران تیموریان بازمیگردد، زمانی که هرات به عنوان مرکز مهم این هنر شناخته میشد. این دختران هنرمند نه تنها برای آرامش ذهنی به تذهیب میپردازند، بلکه هدف اصلی آنها حفظ و ترویج هنر تذهیب در کشور است. آنها میخواهند از طریق هنر صدای خود را به جهان برسانند و فرهنگ غنی افغانستان را معرفی کنند. همچنین، این دختران از حمایت خانوادههای خود خرسند هستند و میگویند که کمکهای مادی و معنوی خانواده و دوستان، ابزار اصلی برای باز کردن مسیر پیش روی آنها بوده است.
